مطهری مرد زمانه خود و محدود به سرمایه های فرهنگی امروز و دیروز این سرزمین نبود، که متفکری روشن روان و برجسته بود که بسیاری از مفاهیم و ارزش ها را به زبانی ساده و شیوا برای جوانان بازگفت. همین سادگی در عین تعمق مطالب، زمینه ورود جمع گسترده ای از جمعیت جوان و نوجوان به حوزه های دینی و آگاهی از مباحث تربیتی و اخلاقی را در هنگامه ای که کشور به شدت نیازمند بصیرت و آگاهی بود، فراهم کرد.
کتبی که این شهید بزرگوار از خود به جای گذاشته است، چنان که دیروزها به جذب و پایبندی دانش آموزان، دانشجویان و دیگر اقشار جامعه انجامید، امروز نیز زمینه و سرمنشاء ورود آنان به حوزه شناخت را مهیا می کند و نامداری و شهرت خیر افراد پس از هجرت از دنیا، سعادتی است که نصیب بلندپایه گان و هنرمندان واقعی می شود؛ چه بسا که این آوازه و نیک نامی، به جوهر و گوهر شهادت نیز آذین شده باشد.
روزی که به حق به نام پاسداشت مقام معلم نام گرفت، روزی است که به تایید کسانی می پردازد که شیوه زندگی خود را بر سیره پیامبر اکرم(ص) استوار کرده و هدف شان توسعه سلامت روح و روان در کنار تعلیم و تربیت است.
امروز جامعه ما سخت نیازمند تعلیم و بخصوص تربیت دانش آموزانی است که نسبت به آنچه بر تاریخ و تمدن کشوری به قدمت ایران زمین گذشته است، آگاه و حساس باشند.
ایجاد و بسط عنصری به نام بصیرت میان دانش آموزان باید با جدیت از سوی مسئولان حوزه آموزش و پرورش کشور پی گیری شده و این امر بخصوص در استانی به نام البرز که طبق فرموده مقام معظم رهبری به دلیل وجود فرهنگ ها و اقوام مختلف، ایران کوچک نامیده شده، چشم گیرتر باشد.
رسیدگی به معلمان و دست اندرکاران حوزه تعلیم و تربیت، مسئله ای است که طی سال های اخیر اگرچه با جدیت دنبال می شود اما به شدت نیازمند اصلاح است.
بر خود واجب می دانم این روز را به جمعیت خدوم، فروتن و فرهیخته معلمان و فرهنگیان کشور که همواره بدون چشمداشت به علم آموزی و ارتقای تقوای دانش آموزان همت گمارده اند، تبریک گفته و ضمن آرزوی سعادت و سلامت برای آنان، بخشی از کوشش خود در خانه ملت را به احقاق حقوق و تامین امنیت روانی و آسایش اقتصادی این قشر اثرگذار اختصاص دهم.